دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
02
بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای برنج با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره و ارتباط آنها با صفات مرفولوژیک مرحله گیاهچهای تحت شرایط نرمال و تنش خشکی
1
15
FA
محمد
سرایلو
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان
حسین
صبوری
دانشیار گروه تولیدات گیاهی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس
احمدرضا
دادرس
دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
انتخاب به کمک نشانگر، یکی از مهمترین کاربردهای نشانگرهای مولکولی به ویژه در راستای ایجاد ژنوتیپهای متحمل به تنشهای محیطی در گیاهان زراعی است. در این پژوهش، گیاهچههای 22 ژنوتیپ برنج تحت دو شرایط کشت (نرمال و تنش خشکی حاصل از مانیتول) در قالب یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در اطاقک رشد دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس در سال 1391 ارزیابی و صفات طول و وزن خشک ریشه و اندام هوایی اندازهگیری شدند. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که برهمکنش ژنوتیپ×شرایط کشت برای تمامی صفات اندازهگیری شده معنیدار بود. این نتیجه نشان دهنده واکنش متفاوت ژنوتیپها در دو شرایط کشت و نیز وجود تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپهای مورد بررسی برای صفات ارزیابی شده در مرحله گیاهچهای بود. برای بررسی تنوع مولکولی بین ژنوتیپها، DNA ژنومی نمونهها استخراج و توسط 22 جفت آغازگر ریزماهواره پیوسته با صفات مقاومت به خشکی تکثیر شد. در مجموع، تعداد 106 آلل مشاهده شد که تعداد آللهای مشاهده شده در هر جایگاه از 2 تا 7 آلل متغیر و متوسط آن 82/4 آلل بود. محتوای اطلاعات چندشکل (PIC) برای نشانگرهای مختلف از 29/0 تا 82/0 با میانگین 64/0 و میزان تنوع ژنی از 351/0 تا 840/0 با میانگین 686/0 بود. فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپهای مورد مطالعه نیز در محدوده 23/0 تا 99/0 محاسبه شد. تجزیه خوشهای بر اساس نشانگرهای ریزماهواره، ژنوتیپهای مورد مطالعه را در دو گروه قرار داد. نتایج تجزیه به مختصات اصلی نشان داد که ده مولفه اول در مجموع 51/98 درصد از تنوع کل جمعیت را توجیه میکنند. گروهبندی ژنوتیپها بر اساس دو مولفه اول آنها را در چهار گروه قرار داد. نتایج این گروهبندیها بیانگر مناسب بودن نشانگرهای ریزماهواره برای نشان دادن تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپهای برنج بود. به منظور شناسایی نشانگرهای آگاهیبخش موثر بر صفات مرفولوژیک از تجزیه رگرسیون استفاده شد و در مجموع شانزده نشانگر آگاهیبخش در هر دو شرایط کشت شناسایی شدند که پیشنهاد میشود از این نشانگرها در برنامههای بهنژادی تحمل به خشکی استفاده شود.
برنج,کمبود آب,نشانگر آگاهیبخش,QTL,SSR
https://cr.guilan.ac.ir/article_156.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_156_6ab7c5c541c77ad3be0aa108d490684f.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
ارزیابی عمل ژن های کنترل کننده صفات مرتبط با کیفیت پخت دانه در ارقام برنج
17
31
FA
بابک
ربیعی
0000-0001-5432-4498
استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
cr@guilan.ac.ir
سمیه
علی حسین طایفه
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
برای تعیین عمل ژنها و وراثتپذیری صفات مرتبط با کیفیت پخت ارقام برنج، نسلهای F<sub>2</sub> حاصل از تلاقیهای کامل <br /> دایآلل شش رقم برنج شامل حسنی، شاهپسند، کادوس، واندانا، هاشمی و IR36 به همراه والدین مربوطه در قالب طرح <br /> بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه دایآلل به روش دوم گاردنر- ابرهارت نشان داد که آثار واریته و هتروزیس برای کلیه صفات مورد مطالعه در سطح احتمال 1% معنیدار بود که به ترتیب بیانگر وجود واریانس افزایشی و غالبیت برای این صفات بود. هتروزیس متوسط برای دمای ژلاتینیشدن معنیدار شد که بیانگر وجود تفاوت معنیدار بین میانگین والدین و میانگین هیبریدها بود، اما این اثر برای مقدار آمیلوز و قوام ژل معنیدار نبود. در مقابل، هتروزیس اختصاصی برای کلیه صفات معنیدار شد که نشان دهنده تفاوت بین هیبریدها برای این صفات بود. نتایج تجزیه دایآلل به روش سوم گاردنر- ابرهارت نیز نشان داد که تفاوت بین والدین و بین تلاقیها در کلیه صفات معنیدار بود که نشان دهنده ترکیبپذیری عمومی و خصوصی معنیدار ارقام بود، اما تفاوت والدین در مقابل تلاقیها (اثر هتروزیس) برای صفات مقدار آمیلوز و قوام ژل معنیدار نشد که مطابق با نتایج روش دوم گاردنر- ابرهارت بود. برآورد نسبت بیکر، سهم بیشتر آثار غیرافزایشی ژنها را برای مقدار آمیلوز، سهم تقریباً یکسان آثار افزایشی و غیرافزایشی را برای قوام ژل و سهم بیشتر آثار افزایشی را برای دمای ژلاتینیشدن نشان داد. نتایج تجزیه گرافیکی هیمن نشان داد که کلیه صفات تحت کنترل آثار غالبیت ناقص ژنها قرار داشتند و وراثتپذیری خصوصی نسبتاً بالا، نشان دهنده سهم بیشتر آثار افزایشی ژنها در کنترل صفات مورد مطالعه بود. در مجموع، نتایج این پژوهش نشان داد که برای بهبود کیفیت پخت دانه در جمعیت مورد مطالعه، ابتدا میتوان از آثار افزایشی ژنها استفاده و ژنوتیپهای برتر را انتخاب کرد و سپس با تلاقی ژنوتیپهای منتخب از آثار غالبیت ژنها استفاده کرد. علاوه بر آن، ژنوتیپهای IR36، کادوس و شاهپسند و تلاقیهای هاشمی×شاهپسند، کادوس×حسنی، کادوس×IR36 و حسنی×شاهپسند، مقادیر مناسبی برای صفات مرتبط با کیفیت پخت دانه داشتند و برای اصلاح این صفات پیشنهاد میشوند.
تجزیه دایآلل,ترکیبپذیری,خصوصیات کیفی دانه,وراثتپذیری,هتروزیس
https://cr.guilan.ac.ir/article_157.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_157_096f8ba2a6a0646c7443a63d03c08430.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
بررسی اثر روش و دفعات گلخرابی بر برخی خصوصیات فیزیکی خاک و عملکرد برنج
33
43
FA
محمدرضا
علیزاده
دانشیار پژوهش مؤسسه تحقیقات برنج کشور، رشت
به منظور بهینه سازی عملیات گِلخرابی در مرحله آمادهسازی شالیزار، اثر دو عامل روش و تعداد دفعات گِلخرابی بر برخی از ویژگیهای خاک و عملکرد و اجزای عملکرد دانه در برنج رقم هاشمی در این تحقیق بررسی شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای خرد شده در سه تکرار با دو عامل روش گِلخرابی در چهار سطح (شامل خاک همزن مرسوم تیلری، خاک همزن دوار تیلری، پادلر مخروطی تیلری و روتیواتور تراکتوری) و دفعات گِلخرابی در چهار سطح (از یک تا چهار مرتبه) در یک خاک رسی سیلتی انجام شد. نتایج نشان داد که کمترین چگالی ظاهری (801/0 گرم بر سانتیمتر مکعب) و بیشترین مقادیر عمق نفوذ مخروط (31/13 سانتیمتر)، بازده وجینکنی (57/60 درصد) و شاخص گِلخرابی (53/54 درصد) در گِلخرابی با روتیواتور تراکتوری و بیشترین چگالی ظاهری (872/0 گرم بر سانتیمتر مکعب) و کمترین بازده وجینکنی و شاخص گِلخرابی (به ترتیب با میانگینهای 52/51 و50/44 درصد) مربوط به گِلخرابی با همزن مرسوم تیلری بود. با افزایش تعداد دفعات گِلخرابی از یک به چهار بار، به طور معنیدار چگالی ظاهری از 882/0 به 795/0 گرم بر سانتیمتر مکعب، عمق نفوذ مخروط از 04/9 به 39/12 سانتیمتر، بازده وجینکنی از 78/51 به 54/56 درصد و شاخص گِلخرابی از 21/45 به 23/51 درصد تغییر یافت. عملکرد دانه در گِلخرابی با روتاری تراکتوری و خاکهمزن دوار تیلری (به ترتیب با 3429 و 3401 کیلوگرم در هکتار) به طور معنیداری بیش از خاکهمزن مرسوم تیلری و پادلر مخروطی تیلری (به ترتیب با مقادیر 3346 و 3332 کیلوگرم در هکتار) بود. با افزایش دفعات گِلخرابی از یک به چهار بار، عملکرد دانه از 3322 به 3408 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت، ولی بین عملکرد دانه در دو، سه و چهار بار گِلخرابی، اختلاف معنیداری مشاهده نشد. به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که در خاکهای رسی سیلتی مشابه محل اجرای آزمایش، دو بار گِلخرابی با استفاده از خاکهمزن دوار تیلری و یا روتیواتور تراکتوری، تیمار مناسبی برای گِلخرابی شالیزار محسوب میشود.
بازده وجین کنی,خاک همزن,شاخص گِلخرابی,شالیزار
https://cr.guilan.ac.ir/article_158.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_158_74ae13d443958ffea5e3a89f8961d019.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
اثر تنش خشکی پس از گرده افشانی بر برخی صفات زراعی و فیزیولوژیک مرتبط با قدرت منبع در چهار ژنوتیپ گندم نان
45
65
FA
شیوا
اردلانی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
محسن
سعیدی
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
سعید
جلالی هنرمند
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
محمداقبال
قبادی
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
مجید
عبدلی
دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه
بخش عمده اراضی زیر کشت گندم در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته است و از اینرو، نیاز آبی گندم در تمامی مراحل رشد و نمو به طور کامل تأمین نمیشود. در این تحقیق، اثر تنش خشکی پس از گردهافشانی بر عملکرد و اجزای آن، تبادلات گازی و برخی دیگر از خصوصیات فیزیولوژیک چهار رقم گندم نان بررسی شد. آزمایش به صورت گلدانی در قالب فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه طی سال زراعی 91-1390 انجام شد. عوامل مورد مطالعه شامل تنش آبی در دو سطح بدون تنش و تنش خشکی در مرحله رشد زایشی (نگهداری رطوبت خاک در محدوده 30 درصد ظرفیت زراعی از مرحله گردهافشانی تا پایان دوره رشد) و ژنوتیپ شامل چهار ژنوتیپ پیشتاز، DN-11، سیوند و مرودشت بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی در مرحله پس از گردهافشانی، موجب کاهش عملکرد دانه از طریق کاهش وزن هزار دانه شد. در شرایط تنش، ژنوتیپهای مرودشت و DN-11 کمترین میزان عملکرد دانه را داشتند. وقوع تنش خشکی موجب کاهش معنیدار سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، غلظت دی اکسید کربن اتاقک زیر روزنه و هدایت روزنهای شد، ولی راندمان مصرف آب فتوسنتزی تحت تاثیر تنش خشکی قرار نگرفت. همچنین، پیر شدن برگها سبب کاهش معنیدار سایر خصوصیات فیزیولوژیک شد. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، به نظر میرسد کاهش سرعت فتوسنتز از طریق کاهش وزن هزار دانه، موجب کاهش عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی پس از گردهافشانی شده و به احتمال زیاد پیری برگها از طریق کاهش شدیدتر سرعت فتوسنتز نسبت به سرعت تعرق، موجب کاهش معنیدار راندمان مصرف آب در شرایط تنش خشکی شد.
تبادلات گازی,تنش آبی,تنظیم اسمزی,راندمان مصرف آب,عملکرد دانه
https://cr.guilan.ac.ir/article_159.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_159_8df9164a651c8db18f1b1f51506233dd.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
تأثیر اندازه بذر بر سرعت ظهور، شاخص های جوانه زنی، رشد گیاهچه و عملکرد چهار رقم گندم نان (Triticum aestivum L.)
67
82
FA
متین
فروزی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
سید محمدرضا
احتشامی
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
smrehteshami@guilan.ac.ir,
مسعود
اصفهانی
دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان
mesfahani@yahoo.com
محمد
ربیعی
محقق موسسه تحقیقات برنج کشور و دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه گیلان
به منظور بررسی اثر اندازه بذر بر شاخصهای جوانهزنی و رشد گیاهچه چهار رقم گندم نان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در پاییز سال زراعی 92-1391 در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور و آزمایش دیگری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در آزمایشگاه زراعت دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل اندازه قطر بذر در چهار سطح (25/2 تا 5/2 میلیمتر، 5/2 تا 75/2 میلیمتر، 75/2 تا 3 میلیمتر و بزرگتر از سه میلیمتر) و رقم (کوهدشت، مغان3، مروارید و بومی) بود. نتایج حاصل از مزرعه نشان داد که رقم و اندازه بذر تأثیر معنیداری بر عملکرد دانه داشتند. رقم تأثیر معنیداری بر سرعت ظهور و سرعت ظهور تجمعی گیاهچه در مزرعه نداشت، اما اندازه بذر بر این دو صفت تأثیر معنیداری را نشان داد. اثر متقابل نیز در صفات سرعت ظهور گیاهچه، سرعت ظهور تجمعی و عملکرد دانه معنیدار نبود. نتایج حاصل از آزمایشگاه نیز نشان داد که رقم تأثیر معنیداری بر تمام صفات اندازهگیری شده داشت، اما تأثیر معنیداری بر وزن خشک گیاهچه نداشت. اندازه بذر نیز بر تمام صفات غیر از سرعت جوانهزنی، طول ساقهچه و ریشهچه تأثیر معنیداری را نشان داد. اثر متقابل رقم و اندازه بذر بر درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، انرژی جوانهزنی، طول ساقهچه، وزن تر ساقهچه، وزن تر ریشهچه، وزن تر گیاهچه و وزن خشک ساقهچه معنیدار بود. بالاترین و پایینترین مقادیر وزن خشک گیاهچه به ترتیب 37/31 و 54/15 میلیگرم بود، که به اندازه بذر بزرگتر از سه میلیمتر و 25/2 تا 5/2 میلیمتر مربوط بود. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد که بذرهای گندم با اندازه بزرگتر از سه میلیمتر به دلیل برتری در صفات جوانهزنی و ظهور گیاهچه برای کشت مناسب تر هستند.
اندازه بذر,گندم نان,وزن خشک,درصد جوانه زنی
https://cr.guilan.ac.ir/article_160.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_160_d8d2cb65d2082c9577aaffe0943e68b6.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
تجزیه اثر متقابل ژنوتیپ× محیط با استفاده از روش GGE بای پلات در هیبریدهای ذرت دانهای (Zea mays L.) تحت شرایط مختلف آبیاری
83
94
FA
محمدرضا
شیری
بخش تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اردبیل، ایران
تهمینه
بهرامپور
بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اردبیل، ایران
ارزیابی ژنوتیپهای مختلف ذرت تحت شرایط مختلف تنش آبی، میتواند در مشخص کردن ژنوتیپهای پایدار و با پتانسیل عملکرد بالا مفید باشد. هدف از اجرای این تحقیق، ارزیابی پایداری هیبریدهای ذرت دانهای و مشخص کردن هیبریدهای با عملکرد دانه بالا و پایدار تحت شرایط مختلف تنش آبی در منطقه مغان بود. برای این منظور، هفت هیبرید ذرت دانهای تحت چهار شرایط مختلف آبیاری شامل آبیاری کامل (E1)، قطع آبیاری در مرحله رویشی (E2)، قطع آبیاری در مرحله گلدهی (E3) و قطع آبیاری در دوره پر شدن دانه (E4) به مدت سه سال (در مجموع 12 محیط) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه مرکب عملکرد دانه نشان داد که اثر محیط، اثر ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ×محیط معنیدار بود. معنیدار بودن اثر متقابل ژنوتیپ×محیط، نشان دهنده واکنش متفاوت ژنوتیبها در محیطهای مختلف بود و از اینرو، امکان تجزیه پایداری ژنوتیپها وجود داشت. نتایج تجزیه پایداری هیبریدها با روش GGE بایپلات نشان داد که دو مولفه اول و دوم GGE بایپلات، 7/94 درصد از تغییرات کل عملکرد دانه را توجیه کردند. در نمودار بایپلات رتبه پایداری، پایدارترین هیبریدها به ترتیب شامل SC700، TWC600 و SC724 بوده و هیبریدهای با عملکرد دانه بالاتر از میانگین کل به ترتیب شامل SC704، SC724، SC703، SC720 و SC647 بودند. بر اساس بایپلات ژنوتیپ فرضی ایدهآل، هیبرید SC704 از نظر هر دو عامل پایداری و میانگین عملکرد، بهتر از سایر هیبریدها بود و سازگاری عمومی بالایی در تمامی محیطهای مورد مطالعه داشت. علاوه بر آن، هیبرید SC704 در محیطهای E1، E2 و E4 و هیبرید SC647 در محیط E3، هیبریدهای برتر و با سازگاری خصوصی بالا بودند. بررسی و مقایسه محیطها نیز نشان داد که محیطهای E1 و E4 از نظر رتبهبندی، گروهبندی و تعیین سازگاری هیبریدها، کاملاً مشابه هم عمل کردند، در صورتی که محیطهای E3 و E2 متفاوت از سایر محیطها بودند.
پایداری عملکرد,تنش خشکی,ژنوتیپ ایدهآل,سازگاری
https://cr.guilan.ac.ir/article_161.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_161_264f481566adf5e576618d83b1481d3d.pdf
دانشگاه گیلان
تحقیقات غلات
2252-0163
2538-6115
5
1
2015
06
01
ارزیابی عملکرد دانه و انتقال مجدد ماده خشک جو (Hordeum vulgare L.) در تیمارهای الگوی کاشت و میزان بذر
95
106
FA
منا
سلیمانی عبیات
دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
mona.soleymani.abeyat@gmail.com
محمدرضا
مرادی تلاوت
0000-0001-9016-0312
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
moraditelavat@yahoo.com
سید عطاالله
سیادت
استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
احمد
کوچکزاده
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
مرتضی
اشراقینژاد
کارشناس ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
به منظور ارزیابی عملکرد دانه و انتقال مجدد ماده خشک جو رقم جنوب در تیمارهای الگوی کاشت و میزان بذر، آزمایشی به صورت کرتهای نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار الگوی کاشت (مسطح با فواصل ردیف 17 سانتیمتر، مسطح با فواصل ردیف 25 سانتیمتر، دو ردیف کشت روی پشته50 سانتیمتری و سه ردیف کشت روی پشته 50 سانتیمتری) به عنوان عامل اول و چهار سطح میزان بذر (200، 300، 400 و 500 بذر در متر مربع) به عنوان عامل دوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سطح برگ، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه (1/5072 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (2/13250 کیلوگرم در هکتار) از الگوی کشت مسطح با فواصل ردیف 17 سانتیمتر به دست آمد. با افزایش میزان بذر، روز تا آغاز خروج سنبله از غلاف برگ پرچم، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه کاهش، اما تعداد سنبله در واحد سطح افزایش پیدا کرد. اثر متقابل الگوی کاشت و میزان بذر بر کارایی انتقال مجدد و سهم انتقال مجدد در عملکرد دانه معنیدار بود. پشتههای سه ردیفه نسبت به تغییرات میزان بذر حساسیت بیشتری داشته و با هر واحد افزایش میزان بذر در آن، سهم انتقال مجدد در عملکرد دانه افزایش معنیداری پیدا کرد. این موضوع نشان داد که کاهش فواصل بین بوتهها روی ردیف همزمان با مصرف مقدار بذر بیشتر، از طریق تشدید رقابت، کاهش نفوذ نور درون پوشش گیاهی و تسریع زردی برگها، وابستگی دانهها را به مواد ذخیرهای افزایش میدهد.
تراکم بذر,سهم انتقال مجدد,عملکرد دانه,کارایی انتقال مجدد
https://cr.guilan.ac.ir/article_162.html
https://cr.guilan.ac.ir/article_162_7985d2dd73d47fd000edd13cd5bfa311.pdf