%0 Journal Article %T اثر محدودیت آبیاری و کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی گندم %J تحقیقات غلات %I دانشگاه گیلان %Z 2252-0163 %A احمدی نورالدین وند, فرناز %A سید شریفی, رئوف %A سیادت, سید عطاله %A خلیل زاده, راضیه %D 2021 %\ 02/19/2021 %V 10 %N 4 %P 285-298 %! اثر محدودیت آبیاری و کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی گندم %K آنتی اکسیدان ها %K پراکسید هیدروژن %K قطع آبیاری %K قندهای محلول %K نانوتکنولوژی %R 10.22124/cr.2021.18682.1645 %X به­منظور ارزیابی اثر محدودیت آبیاری و کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر عملکرد و برخی ویژگی­های بیوشیمیایی گندم، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی  98-1397 اجرا شد. عامل­های آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل به­عنوان شاهد و قطع آبیاری از مرحله 50 درصد سنبله‌دهی و آبستنی به­ترتیب به­عنوان محدودیت ملایم و شدید آبی بر اساس کد 55 و 43 مقیاس BBCH)، محلول­پاشی نانوسیلیکون (محلول­پاشی با آب به­عنوان شاهد، 30 و 60 میلی­گرم در لیتر به­ترتیب معادل 5/22 و 45 میلی­گرم در مترمربع) و کودهای زیستی (عدم کاربرد به­عنوان شاهد، کاربرد قارچ مایکوریزا (Glomus mosseae)، کاربرد باکتری­های فلاوباکتریوم (Flavobacterium) و سودوموناس (Psedumonas Putida strain 186)، کاربرد توأم مایکوریزا و باکتری­ها) بودند. نتایج نشان داد که بیش­ترین فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان و قندهای محلول با کاربرد توأم کودهای زیستی و محلول­پاشی30 میلی­گرم در لیتر نانوسیلیکون تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی به­دست آمد. تحت شرایط آبیاری کامل و عدم کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون، فعالیت آنزیم­های کاتالاز، پراکسیداز و پلی­فنول­اکسیداز و میزان قندهای محلول به­ترتیب 78، 49، 64 و 74 درصد در مقایسه با قطع آبیاری در مرحله آبستنی و کاربرد توأم کودهای زیستی و محلول­پاشی 30 میلی­گرم در لیتر نانوسیلیکون کاهش یافت. بیش­ترین محتوای پرولین با کاربرد 60 میلی­گرم در لیتر نانوسیلیکون (50/9 میکروگرم در گرم وزن تر) و کاربرد توأم کودهای زیستی (7/9 میکروگرم در گرم وزن تر) در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی (97/10 میکروگرم در گرم وزن تر) به­دست آمد. میزان پراکسیدهیدروژن نیز تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی و عدم کاربرد نانوسیلیکون و کودهای زیستی، به­میزان 90 درصد نسبت به کاربرد 60 میلی­گرم در لیتر نانوسیلیکون و کاربرد توأم کودهای زیستی در شرایط آبیاری نرمال افزایش یافت. بیش­ترین عملکرد دانه (4593 کیلوگرم در هکتار) از کاربرد توأم کودهای زیستی و 30 میلی­گرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل به­دست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد توام کودهای زیستی و نانوسیلیکون به­واسطه بهبود ویژگی­های بیوشیمیایی گیاه، می‌تواند عملکرد دانه گندم را تحت شرایط محدودیت آبی افزایش دهد. %U https://cr.guilan.ac.ir/article_5098_7d9526fccc515d378d74f414825d84c4.pdf