مقایسه کارایی پنوکسولام با برخی علف‌کش‌های رایج شالیزار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی میانه

2 استادیار موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت)

3 کارشناس موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت)

4 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی میانه

5 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی آستارا

چکیده

آزمایشی دو ساله جهت مطالعه واکنش برنج و علف‌های هرز شالیزار به علف‌کش جدید دو ‌منظوره پنوکسولام در مقایسه با برخی علف‌کش‌های انتخابی رایج برنج طی سال‌های 1389 و 1391 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. تیمارهای سال اول شامل پنوکسولام در غلظت‌های 24، 30، 36، 42 و 48 (گرم ماده موثره در هکتار)، بوتاکلر+ بن‌سولفورون‌متیل، بوتاکلر+سینوسولفورون و آنیلوفوس+اتوکسی‌‌سولفورون و تیمارهای سال دوم پنوکسولام در دو سطح 30 و 40 (گرم ماده موثره در هکتار)، اکسادیارژیل+بن‌سولفورون‌متیل، تیوبنکارب+بن‌سولفورون‌متیل و تیوبنکارب بود. تیمارهای علف‌کشی رایج در غلظت توصیه شده بررسی شدند. نتایج نشان داد که گیاه‌سوزی پنوکسولام بر روی برنج در 2 و 4 هفته پس از نشاءکاری (WAT) به ترتیب مشابه و بیشتر از علف‌کش‌های رایج بود. کارایی پنوکسولام در کنترل سوروف در سال اول و دوم آزمایش به ترتیب مشابه و کمتر از علف‌کش‌های رایج و در کنترل «جگن‌ها و پهن‌برگ‌ها» در هر دو سال اجرای آزمایش کمتر از آن‌ها بود. کاهش کارایی پنوکسولام در کنترل سوروف در سال دوم احتمالاً به دلیل کمبود آب و فقدان غرقاب دائم بود. متوسط کارایی بوتاکلر+بن‌سولفورون‌متیل یا سینوسولفورون در سال اول در کنترل «جگن‌ها و پهن‌برگ‌ها» به طور متوسط به ترتیب 99، 89 و 85 درصد در 2، 4 و 10 WAT و کارایی پنوکسولام در حداکثر دز توصیه شده و زمان‌های مشابه به ترتیب 61، 40 و 57 درصد بود. در سال دوم اجرای آزمایش و در 4-WAT کارایی پنوکسولام در کنترل «پیزور و گوشاب» حداکثر 31 درصد و «بن‌سولفورون‌متیل در اختلاط با باریک‌برگ‌کش‌ها» حداقل 90 درصد بود. بیشترین عملکرد شلتوک در سال نخست اجرای آزمایش در تیمار بوتاکلر+سینوسولفورون 3650 (kg/ha) و تیمار بوتاکلر+ بن‌سولفورون‌متیل به مقدار 2913 (kg/ha) با شاهد وجین دستی و دز توصیه شده پنوکسولام از نظر آماری مشابه بود. علف‌کش آنیلوفوس+اتوکسی‌سولفورون فاقد کارایی کافی در کنترل تمام علف‌های‌هرز و عملکرد آن با شاهد بدون وجین مشابه بود. اختلاط تیوبنکارب یا اکسادیارژیل با بن‌سولفورون‌متیل در سال دوم دارای بیشترین عملکرد شلتوک (3666≤)‌و پنوکسولام در حداقل و حداکثر دز مورد بررسی در مقایسه به ترتیب دارای 25 و 48 درصد عملکرد کمتری بود. به طور کلی بر اساس نتایج این تحقیق پنوکسولام در مقایسه با علف‌کش‌های رایج دارای دوام بیشتر گیاه‌سوزی بر روی برنج، طول دوره کارایی کمتر در کنترل علف‌هرز سوروف و فاقد کارایی کافی در کنترل دو علف‌‌هرز مهم پیزور و گوشاب بود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of the efficacy of penoxsulam with some common paddy rice herbicides

نویسندگان [English]

  • Valiollah MaaziKajal 1
  • Bijan Yaghoubi 2
  • Atosa Farahpour 3
  • Mehdi Mehrpouyan 4
  • Ali Vahedi 5
1 Graduate Student, Islamic Azad University of Mianeh
2 Assist. Prof. Rice Research Institute of Iran (Rasht)
3 Rice Expert, Rice Research Institute of Iran (Rasht),
4 Assist. Prof., Islamic Azad University of Mianeh
5 Assist. Prof., Islamic Azad University of Astara
چکیده [English]

A two year study was carried out at Rice Research Institute of Iran in 2010 and 2012 in order to study the response of rice and paddy weeds to a new dual purpose herbicide penoxsulam in comparison with current used herbicides. First year treatments included penoxsulam doses in 24, 30, 36, 42 & 48 (gr.ai.ha-1), butachlor+bensulforunmethyl (BSM), butachlor+cinosulfuron and anilofos+Cinosulfuron and the second year treatments were penoxsulam at two levels (30 & 40 gr.ai.ha-1), oxadiargyl+BSM, thiobencarb (TB) and TB+BSM. All common herbicides were studied in recommended doses. Results showed penoxsulam phytotoxicity on rice 2 & 4 WAT was similar and more than current used herbicides respectively. Penoxsulam efficacy on barnyardgrass control in first and second year of trial was similar and less than current used herbicides. Also penoxsulam efficacy on sedges and broadleaf control was less than current used herbicides in both years. Decreased efficacy of penoxsulam in barnyardgrass control in the second year of study was probably because of water shortages and lack of permanent flooding. In first year of study average efficacy of butachlor+BSM or cinosulfuron to control “sedges and broadleaf” was 99, 89, and 85 % in 2, 4 and 10 WAT and penoxsulam in max recommended dose and similar rating times 61, 40 and 57% respectively. In second year of experiment penoxsulam max efficacy on ricefield bulrush (Schoenoplectus maritimus) and pondweed (Potamogeton nodusus) control was 31% and BSM in mixture with graminicides decreased their biomass more than 90% in 4-WAT. The highest grain yield 3650 kg/ha recorded in butachlor+cinosulfuron in first year. Butachlor + BSM yielded 2913 kg/ha, statistically similar to hand weeded and recommended dose of penoxsulam. Dual purpose herbicide anilofos+ethoxysulfuron lacked enough efficacy on all weeds control and yielded similar to infested treatment statistically. Also the second year results confirmed the first year’s one, and showed mixture of graminicides (thiobencarb or oxadiargyl) with BSM had the highest grain yield (≥3666 kg.ha-1) and penoxsulam in two investigated doses showed 25 and 48% less yield in comparison respectively. Based on results of this study penoxsulam in comparison with current used herbicides had more durable toxicity on rice, less consistency on barnyardgrass control and also lacked enough efficacy on two important perennial weed pondweed and ricefield bulrush.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Barnyardgrass
  • Phytotoxicity
  • Pondweed
  • rice
  • Rice field bulrush
  • Weed